Nuta miesiąca - kwiecień 2013

 W swoim życiu miałam okres, podczas którego namiętnie słuchałam piosenek Brathanków. Było to gdzieś pomiędzy 6. a 9. rokiem życia. Pamiętam, że nie posiadaliśmy w domu jeszcze płyt CD, jedynie stare kasety magnetofonowe i płyty gramofonowe. Na jednej z takich właśnie kaset Tata miał nagrane wiele moich ulubionych piosenek tego właśnie zespołu. W czołówce była piosenka, którą ogłosiłam Nutą Kwietnia 2013:

Kwiecień 2013: "Gdzie ten, który powie mi" - Brathanki

 Kwiecień zdecydowanie był miesiącem osiemnastek. W tym roku właśnie osobom urodzonym w 1995 roku (w tym mi) przypada zaszczyt obchodzenia swoich osiemnastych urodzin.

 Prawdę mówiąc, gdyby rok temu ktoś powiedział mi, że niedługo będę skakać z przyjęcia na przyjęcie, zbyłabym go głośnym wybuchem śmiechu. Nie planowałam żadnych imprez. Plany radykalnie zmieniły się wraz z dostaniem pierwszego zaproszenia, za którym poszły w ślad kolejne. Szczerze, otrzymując zaproszenia od niektórych osób mimowolnie otwierałam usta ze zdziwienia, że też w ogóle znalazłam się u nich na liście gości.

 Jak to w zwyczaju mają mawiać moi znajomi (bardziej obyci w imprezach niż ja): nie ma zabawy bez alkoholu i dobrej muzyki!

 Jak bez tego pierwszego poradziłabym sobie znakomicie, tak na sztywnych urodzinach bez dobrej nuty w głośnikach i tańców w towarzystwie znajomych długo bym nie usiedziała.

 Gdy na pierwszej osiemnastce usłyszałam swój ukochany hit ze wczesnych lat dzieciństwa, coś mi mówiło, że będzie to przebój wielu imprez. I dobrze przeczuwałam! Nie „Gangam style”, nie jakieś bezsensowne techno, do którego osobiście potrafię tylko przytupywać, ale właśnie piosenka Brathanków stała się najczęściej powtarzana piosenką, przy której parkiet zapełniał sie w mgnieniu oka.

 Mało tego... Kwiecień był miesiącem, w którym wiosna nareszcie wstąpiła do mojego małego miasteczka. Wraz z pojawieniem się pierwszych zawilców i upalnych dni, do życia wielu moich znajomych zawitało... wiosenne zauroczenie. Gdybym miała to wszystko podsumować, zacytowałabym ostatnią zwrotkę wyróżnionej w tym poście piosenki:

„Bez kochania ginę tak

Jak zamknięty w klatce ptak.

Nie chcę więcej ptakiem być, 

Chcę nareszcie zacząć żyć.”

 Tak... zdecydowanie zbyt wielu moich znajomych zapragnęło w jednym czasie się zakochać. Z kolei tym będącym już we w miarę stałych związkach nagle zachciało się kłótni, separacji, rozstań. Oczywiście, Prosta niczym miłosierny samarytanin chciała pomóc wszystkim naraz, mimo że sama nigdy w życiu nie zaznała smaku miłości...

 ... niestety i ją trafiło zauroczenie, które męczy ją po dzień dzisiejszy, mimo że wie, iż nic z tego nie wyjdzie.

"Gdzie ten, co obieca mi

Miłość do ostatnich dni?"

Tymczasem wszystkim maturzystom życzę powodzenia, wyrozumiałych egzaminatorów i jak najłatwiejszych pytań i zagadnień ;*