Akcja Prostej: "Nuta miesiąca"

 Ostatnio przeglądając blogi zauważyłam, że dużo z Was ma w swoim oryginalnym zwyczaju podsumowywać minione miesiące – czy to ilością przeczytanych książek, obejrzanych filmów lub zrobionych zdjęć, liczbą wykonanych przysiadów lub brzuszków, spisem zakupionych par butów.
 Pomyślałam sobie, że i ja mogłabym wymyślić swój (pseudo)oryginalny sposób, którym, niczym na lekcjach matematyki, postawiłabym ukryty znak "=", jak gdyby te 30 lub 31 dni były zwykłym równaniem naszego życia, wymagającym rozwiązania i zapisania na końcu „co należało dowieść”.
 I wpadłam na pomysł stworzenia czegoś, co w bardzo dużym skrócie przedstawia zamieszczony poniżej, wykonany przeze mnie button:

 Wielu z nas nie wyobraża sobie życia bez muzyki. Nie ukrywam, że pierwszą czynnością jaką robię rano, tuż po wyłączeniu drażniącego mnie budzika, jest wepchnięcie do swoich malutkich uszu pary słuchawek i puszczenie określonej piosenki na wstępne rozruszanie zmysłów.
 Gdyby ktoś kazał mi podsumować całe moje życie jedną piosenką, kazałabym mu się popukać delikatnie w czółko i odesłała w mroźne przestworza Syberii.  Moje życie jest tak pokręcone, ześwirowane, pełne wzlotów i upadków, że prędzej opisałaby je dosyć obszerna tracklista niż jeden kawałek.
 Co innego to postawienie przysłowiowej kropki nad „i”, jeżeli chodzi o dany miesiąc. Mogę przy okazji podzielić się z Wami ulubioną muzyką.
 Nie mam zamiaru pisać tu fragmentów z biografii ulubionych twórców, ani okoliczności powstania danej piosenki – celem tego „projektu” jest przekazanie Wam części moich wspomnień właśnie za pomocą muzyki.
 Póki co mamy za wczesną porę, by podsumowywać kwiecień, w końcu tyle się jeszcze może wydarzyć. Za to mogę spokojnie podsumować marzec.

Marzec 2013: „Ellie's Coda” – John Nordstrom

 Zero słów. Tak jak moje życie w tamtym okresie. Nie miałam ochoty na rozmowy, wszelkie uzasadnienia mojego stanu psychicznego chowałam głęboko do kieszeni, zamykałam we własnym świecie.
 Po powrocie do domu ze szkoły, gdzie przebywałam celowo jak najwięcej czasu dla stworzenia pozorów, że „wszystko jest okey”, wsiadałam na rower stacjonarny i puszczałam tą właśnie melodię, która pobrzmiewała w moich uszach przez godzinę jazdy, kołysała mnie późną porą do snu, towarzyszyła w drodze do szkoły. Tak dzień w dzień, tydzień po tygodniu.

 Jeżeli chodzi o sam utwór, odkryłam go przy przeglądaniu ścieżki dźwiękowej jedynego serialu, jaki oglądam - „One Tree Hill”. Niewiele mogę o nim napisać. Nie ma on cytatów godnych zapamiętania, słownego przekazu.
 Jest za to melodia – melodia, w rytm której biło wtedy moje serce, melodia, która nawet dzisiaj przynosi mi ukojenie, mimo że „smutne dni” mam już za sobą.