Zły tygodniu, odejdź precz!

 Czasami mam ochotę wydłubać sobie te niebiesko-szaro-zielono-brązowe ślepia, co rusz płatające mi figle nie do opisania. Muszę przyznać, że wada wzroku plus wyobraźnia na miarę jednej z moich idolek – Ani Shirley – plus umiejętność widzenia tylko tego, co chce się zobaczyć, to wszystko, po dokładnym zsumowaniu, może zwiastować tylko jedno – wpadkę z niezbyt przyjemnymi skutkami.
 Całą tą wpadką jest moja pierwsza w tym roku szkolnym jedynka. Jedynka z plusem, dokładniej mówiąc.
Jaki przedmiot tak mnie załatwił? Nie, nie była to fizyka, ani matematyka, ani ten, wytrzaśnięty z kosmosu, WOK. Otóż, Prosta została pokonana z ręki, „kochanej” i „wielbionej” przez wszystkich uczniów z bio-chemów i mat-fizów, historii.
 Żeby było śmieszniej dodam, że do tego sprawdzianu przygotowywałam się przez calutkie trzy dni, raz nawet kosztem biologii. Spodziewałam się co najmniej trójki, a prawdę mówiąc to piątki, a tu, jak obuchem w głowę, wielka, tłusta, czerwona pała z plusem na osłodę.
 Muszę przyznać, że łzy w oczach mi stanęły, gdy to ujrzałam. Tyle godzin przesiedzianych nad podręcznikiem i co? Gówno z plusem, za przeproszeniem napiszę.
 Jeszcze bardziej dobijające są przyczyny tej złej oceny.
Najpierw nieprzespana noc (od tygodnia biję się z bezsennością, śpiąc od dwóch do trzech godzin na dobę), potem poszukiwania właściwej sali dwie minuty po dzwonku.
Skończyło się na tym, że wylądowałam w pierwszej ławce, okazało się, że nie zabrałam ze sobą swojej „szczęśliwej karteczki”, na której spisałam sobie pięć dat, nieustannie mi się ze sobą mieszających (uwierzcie, że przy ściągach moich kolegów i koleżanek z klasy, moja kartka to Pan Pikuś).
 Sprawdzian okazał się jednak całkiem, całkiem, tym bardziej nastawiłam się na dobrą ocenę.
 Napisałam wszystko... Źle. I tu rogi pokazują moje oczęta, bo jak można zwykłą trójkę zamienić z dwójką? Naprawdę, zamiast 3 widziałam 2, czarno na białym malowane. Potem, dla odmiany, z II Rzeszy stworzyłam III Rzeszę. I na koniec, wisienka na torcie, zamiast „parlament frankfurcki” przeczytałam „parlament francuski” – cudownie, nieprawdaż?

 Cóż, nie powiem, przy środowym sprawdzianie z rozszerzonego materiału z matematyki o wielomianach oraz czwartkowym teście z rozszerzonego materiału o tkankach roślinnych, piątkowa poprawka z historii wywołuje u mnie falę... Wymiotów.
 W dodatku wcale nie czuję zmęczenia i coś mi mówi, że zapowiada się kolejna nieprzespana noc. Potem wypiję na siłę więcej kawy i zacznę gadać niczym z cekaemu. Już nawet mój dobry kolega z klasy zauważył, że zachowuję się jak pokręcona i przyczynę podejrzewa w ilości kawy i cukierków zawierających kofeinę.

 I tylko dzięki cover`owi Neila Diamonda nie przestaję się uśmiechać i wierzę, że nowy tydzień będzie dużo lepszy. MUSI BYĆ, DO DIASKA!

Urge Overkill - "Girl, you`ll be a woman soon"